lunes, 13 de diciembre de 2010

Pequeños sitios con encanto

Lo noto, sé que cuando hablo con la gente de algo relacionado con A Capelada la imagen que se les viene a la cabeza es la de zonas altas, ventosas, con nieba, de hierba corta y matorral bajo, como pueden ser los altos de Herbeira, alguno le añade a esto algunos pinos, posiblemente de parar en el merendero de os Carrís. Y aunque estos sitios tienen su encanto y su importancia están muy "trillados", pasan cientos de personas cada día por ellos; pones "Capelada" en cualquier buscador de imágenes y te salen docenas de fotos de San Andrés o de los acantilados, como ya comenté más veces, forman parte de la ruta turística habitual. 

Pocas cosas habrá más grandiosas e impresionantes que la vista de una puesta de sol en verano desde los acantilados, aunque curiosamente poca gente la disfruta, "venga, vámonos que no se nos haga de noche aquí arriba" se suele oír a los turistas y vecinos de las cercanías, ellos se lo pierden.

Pero hay mucho más que esto, tenemos sitios que son todo lo contrario, pequeños, recogidos, y, salvo para un puñado de personas, prácticamente secretos. No tienen por qué ser lejanos e inaccesibles, que los hay, a veces simplemente hay que dejarse llevar por los viejos caminos abandonados que en tiempos comunicaron las aldeas de la zona.



Este de la foto es uno de ellos, quizá alguno de vosotros tenga la suerte de reconocerlo, pero permitidme mantener un poco el secreto de la ubicación. Un viejo camino que une dos aldeas, atraviesa lo que ahí es un pequeño regato, el ganado y los carros atrevesaban por el cauce del río, pero para los caminantes se contruyó un paso de piedras a modo de puente para poder pasar en seco. No es nada, son unas piedras sobre un pequeño río que casi se puede cruzar de un salto, pero me gusta. 

Y además, tiene sorpresas, pues allí  tuve la suerte de ver un mirlo acuático, suponía que los había, pero nunca había visto uno. No hay foto, demasiado rápido para mí....y es la segunda vez que me pasa en unos días, pues la semana pasada, vi, también la primera de mi vida una Salamandra rabilarga, Saramaganta según aprendí del maestro Rafael, Chioglossa lusitanica para los científicos (se supone que soy del gremio) pero debo de estar desentrenado en la fotografía de bichería porque también se me escapó, otro día será...

6 comentarios:

  1. Bó día Juanma, ¡Qué pontella máis chuliña! Todo un monumento ao talento estético dos devanceiros. O patrimonio arquitectónico popular é a grande, grandísima, perda da Cultura Galega. Cando ando polas aldeas e lugares e vexo desfeitas tantos monumentos do talento constructivo e o gusto estético, tantas habílísimas soluciós arquitectónicas encontradas, tanto traballo e talento invertido que se van arruinando e esbandallando, coméndoas o silveirón e a couza. deveras que se me encolle o corazón e se me enchoupan os ollos de tristura.
    Fas ben en non dar o sitio exacto, pode que alguén dea en facerlle unha barandilla de madeira filandesa(para que non caian os vellos ou os nenos, dirá).
    O merlo rieiro non é fácil: adoita andar en sitios de pouca luz. Eu xa o teño mirado tamén pola túa contorna, nas esgrevias e fervedoras augas do Rego do Forte, como lle din os do lugar do CAsón.
    Saudiñas.

    ResponderEliminar
  2. Bonita entrada. Muy interesante recordar que no todo tiene porque ir asociado a otra parte siempre y que podemos descubrir maravillas en nuestro quehacer diario si nos fijamos un poco. Hay q pararse
    Un saludo

    ResponderEliminar
  3. Preciosa foto. E a verdade, non che sei onde é.
    Hai xa moitos anos, vai case para vinte, falara con Usero dun proxecto que tiven de facer un traballo sobre pontes, pontellas e pasais que puidera haber en Cedeira e a súa contorna. Pero quedou en nada. Daquela era demasiado novo. Pero non che sería mala idea retomala.
    En todo caso é imprescindible a leitura dun pequeno libro de Begoña Bas, a que foi bibliotecaria do Museo Arqueolóxico da Coruña ata hai pouco, sobre o tema: "Camiños, pasos e pontes" publicado en Ir Indo no ano 89. Logo sacou outro, hai uns anos, ampliado.
    Tentarei porme en contacto cotigo nas próximas semanas.
    Saúdos.
    Pancho-lapatianco

    ResponderEliminar
  4. Hola Pancho:
    Un proxecto interesante, a min xa me pasou pola cabeza algunha vez facer algo diso, pero bueno, teño moito que aprender aínda.
    Gracias pola referencia do libro, buscareino.
    E aquí estou se en algo podo axudar, non dudes en poñerte en contacto.
    Saúdos.

    ResponderEliminar
  5. pontes coma esa,ainda vos hay mais.en menos de un kilometro desa ainda che debe haber unhas 4 ou 5.pa que vexas que hay mais xente que conoce algo mais que san andres e a garita.segue facendo publicidad poque non hay outro sitio mais bonito que ese.felicidades

    ResponderEliminar
  6. Jejeje, así me gusta. Pero tampouco penses que son eu dos que máis conocen, máis ben serei dos que máis se perden e van atopando cousas...
    ¡Gracias por pasar por aquí!

    ResponderEliminar